Terug uit Myanmar, met foto's!

Lieve Allemaal,

We zijn weer gezond, veilig en een ervaring rijker terug uit Myanmar. Wat een bijzondere ervaring! De terugreis vanuit het midden van Myanmar naar Bangkok duurde ruim 30 uur. Taxi nemen naar het punt waar de bus konden nemen, 19 uur met de bus naar Yangon (is maar 450 km of miles, geen airco), taxi naar vliegveld, vliegen naar Bangkok en bus naar hotel. Kwamen redelijk gebroken aan....

In het kort volgen hier een aantal feiten om een idee te krijgen van onze belevenissen:
* In Yangon (hoofdstad) wonen ongeveer 5,5 miljoen mensen. Er zijn echter maar 200.000 auto's (voornamelijk taxi's) en bussen. Lege wegen dus.
* In Yangon is er vaak elektriciteit. In de tweede stad van het land (en dit geldt tevens voor vele andere steden) is er meestal een uur of drie per dag elektriciteit (elke keer op een ander moment). Op sommige plaatsen zijn er dan nog wel generatoren. Op straat is het pikkedonker, fan en airco doen het niet, geen warm water, geen internet etc. Nu in Bangkok merk je weer hoe fijn het is om altijd elektriciteit te hebben.
* Er zijn geen pinautomaten in heel Myanmar. Geld wisselen doe je op straat of in een winkel/guesthouse. Voor nieuwe briefjes van 100 dollar krijg je de beste koers. Gekreukte dollar biljetten worden niet geaccepteerd. Met creditcard kan nergens worden betaald.
* Kinderen vragen werkelijk waar overal om een pen of bonbon (snoepje).
* Mensen durven en willen niet over de politieke situatie praten (voor hun eigen veiligheid). Ze laten soms subtieel merken dat ze het er in ieder geval niet mee eens zijn. Mensen worden duidelijk onderdrukt.
* Op veel plaatsen in het land mag je als toerist niet komen. Er zijn zogenoemde verboden wegen.
* Op sommige plaatsten heeft het al ruim 3,5 maand niet geregend. In Mandalay was het 40 tot 45 graden. Bij het Inle Lake was het heerlijk koel: 30 tot 35 graden.
* Mensen eten hier al rond 19.00, waarschijnlijk omdat er dan geen elektriciteit is (en dus geen licht).
* In Myanmar komen maar 200.000 toeristen per jaar (in 2004). Hiervan komt ongeveer 60 procent uit China, Thailand en andere Aziatische landen.
* Overal rijden ossenwagens, paard en wagen en op veel plaatsen bestaat meer dan 90 procent van de huizen uit riet en bamboe. Water wordt uit waterputten gehaald.
* Alleen in Yangon zijn ambulances: in de rest van het land niet.
* Radio en TV worden volledig door de overheid gecontroleerd.
* Soms worden hele (delen van) steden door de regering ontruimd en wordt de mensen een week de tijd gegeven om te verhuizen. Vervolgens worden de huizen gesloopt en komt er een nieuwe hotel, golfbaan, gevangenis etc.
* Overal zwaaien de mensen naar ons en kijken ons aan. Niet allen de kinderen maar ook volwassenen.
* Op de markt worden insekten als snack verkocht en worden ook varkensoren, ingewanden etc verkocht. Het eten was over het algemeen redelijk, maar vlees was niet zo'n goede kwaliteit. Overigens ivm vogelgriep op veel plaatsen geen kip of eieren te krijgen.
* Tijdens busreizen (die altijd vreselijk lang duren) vindt meerdere malen een paspoortcontrole plaats.
* Er rijden maar weinig bussen overal. Naar andere steden gaat vaak maar op een tijdstip per dag een bus (soms meerdere van diverse maatschappijen). Bussen zitten altijd bomvol en pickup trucks al helemaal. Laatst zaten wij op de achterste rij in de bus en kwamen achter ons op de hoedenplank nog een heel gezin zitten (6 mensen). Op een busreis hebben ook twee keer een klapband gehad.
* Myanmar staat in de top tien van de wereld wat betreft ontbossing. Jaarlijks verdwijnt 1,5% van de bossen (voor taekhout).
* Een rivier of meer wordt voor alles gebruikt: wassen, kleren wassen, vissen, transport, riool, afval en het water wordt dan ook nog eens gebruikt voor allerlei dingen in huis.

Naast al deze feiten hebben we veel mooie dingen gezien, heel veel aardige mensen ontmoet en veel meegemaakt. De verhalen horen jullie nog wel later.

Morgen nemen we de bus naar het noorden van Thailand (Chang Mai), gaan daar het waterfestival meemaken (soort van koninginnendag waar iedereen elkaar nat maakt met supersoakers etc.), een kookcursus Thais doen (ook jij Roos moet er dus aan gaan geloven) en vervolgens naar Laos. Waarschijnlijk gaan we daarna naar Vietnam en daarna naar China (maar plannen wijzigen bij ons elke dag weer).

Later horen jullie weer meer!

Kus,

Anne Marthe en Reinier