Vietnam en China

Het heeft even geduurd, maar nu dan toch een update! Waar waren we gebleven? Pnom Penh, Cambodja. Deze stad heeft veel indruk op ons gemaakt, we zijn er dan in totaal ook een week geweest. Boeiende stad met een hele trieste geschiedenis. Vanuit hier zijn we met de bus naar Ho Chi Minh City (Saigon), Zuid-Vietnam gegaan. Het "busmeisje" heette ons welkom met 2 liederen, een in het Engels en een in het Vietnamees, en verder een kleine les Vietnamees gekregen. Zij was erg serieus wat het voor ons nog moeilijker maakte niet te lachen. Karaoke is dan ook zeer populair in Vietnam. Vietnam is overigens (vergeleken met de vorige landen) zeer goed ontwikkeld; goede wegen, mooie huizen en mooie winkels. In Ho Chi Minh City Bastiaan (vriend van R die in Vietnam werkt) ontmoet en samen naar het museum geweest waar je duidelijk wordt gemaakt wat Amerika allemaal heeft aangericht tijdens de oorlog. Bizar om net na Cambodja weer geconfronteerd te worden met zo'n trieste geschiedenis. Verder nog gezellig met Bastiaan gegeten (echte Vietnamese fondue met ingewanden, vis etc.) en drankjes gedaan.

Verder heeft R zijn matje laten afknippen en heb ik voor t eerst in mn leven een pedicure en manicure behandeling gehad. Ik voelde me zelfs even geen backpacker, of liever reiziger, meer. Het zag er mooi uit, maar ik heb het geweten met het zoute zeewater.

Onze volgende bestemming was super, echt vakantie! We zijn naar Mui Ne geweest, een klein, rustig plaatsje aan een mooi strand, zachte strandstoelen, heerlijke cocktails, lekker eten en we verbleven in een resort met schatige bungalowtjes en nog schattigere puppies. Een Deense vrouw en ik hebben om beurten de wacht gehouden en ervoor gezorgd dat ze niks te kort kwamen. Ook hebben we hier met een NL's stel een jeep gehuurd en zijn we naar mooie zanduinen geweest waar je vanaf kon boarden. Verder voor de vierde keer Will tegengekomen (2x in Cambodja en in HCMC), waar we leuk mee hebben bijgepraat en veel cocktails hebben gedronken. Hierna zijn we naar nog een ander kustplaatsje geweest (Nga Trang), weinig charme, maar het duiken was wel weer leuk. Behalve 2 enorme morenen (soort megazeeslangen), zeesterren en zeeegels weinig bijzonders gezien (nog altijd wel beter dan onze duik in Turkije Inge). Ook hebben we hier een (hopelijk) ademende regenbroek voor AM en een skibroek voor R gekocht. Je moet toch wat in hartje zomer met ruim 30 graden.

Hierna begon dan echt het zware leven weer, een 12 uur durende busreis. Geen airco en slechte zitjes en bij aankomst op zoek naar een hotelletje wat niet echt wilde lukken , ik kan je zeggen, dit zijn de meest vervelende en irritatiewekkende situaties. Eenmaal ingechecked en een volle maag is alles dan weer goed hoor en kan het plannen maken weer beginnen. In Hoi An kleding laten maken (supersnel en boven verwachting goed), R op tempeltoer en ik naar de locale markt en me weer laten ompraten voor een massage, inmiddels al een beetje de bekende "rolverdeling". Je ziet, ook hier hebben we behoefte aan regelmaat en gewoonten. Verder genoten van heerlijke taartjes en van een 5 gangen diner!

Via Hue (wel aardige boottocht naar een graftombe van een keizer geweest) een soort "off the beaten track" tocht gedaan. Vietnam is helemaal ingesteld op toeristen, alles is verkrijgbaar en ze spreken goed Engels, behalve.......als je dus van het pad afgaat. Dit wil zeggen dat je ergens stopt waar de "open-busses" niet stoppen en als je in een van de duizend reisbureatjes vraagt hoe je daar kunt komen ze je glazig aankijken en er geen raad mee weten. Wat dat betreft misten we het "reizigersgevoel" wel, werkelijk alles is voorgekauwd, maar hier kwam alles weer goed. Werkelijk niemand sprak Engels en voor lunch kregen we (mbv Lonely Planet) 7-up met spinazie en rijst. In ieder geval meegelift met bus naar Vinh Moc tunnels (waar tijdens de oorlog honderden families jarenlang hebben geschuild op tot 23 meter onder grond ivm bombardementen van de Amerikanen). Daarna brommer gehuurd en naar Phong Nga grotten gegaan. Onderweg in de middle of nowhere een lekke band gekregen en met geluk een Duits sprekende Vietnamees opgetrommeld die via via onze brommer kon maken. Grotten waren (zelfs voor AM) erg mooi, groot en indrukwekkend.

Daarna naar Hanoi. Ons besef van dag en datum is niet meer helemaal in orde. We kwamen een dag te vroeg in Hanoi, dus geen Bastiaan die ons stond op te wachten. In zijn geweldige huis (wat een luxe) voelen we ons al snel thuis en kunnen we het even rustig aan doen. In de chique Hanoi sportclub gezwommen en heel decadent golfballetjes in een meer staan slaan. Erg gelachen want alledrie zijn we niet echt goede golfers. Het fietsen in Hanoi (op echte Hollandse fietsen van Bastiaan) was een echt avontuur. Wat een linke bedoeling in dat drukke verkeer met al die brommertjes die zich aan geen enkele verkeersregel houden en in het geheel niet om zich heen kijken. Vanuit Hanoi naar Halong Bay geweest. Een heerlijk ontspannen uitstapje met prachtige uitzichten (en zonsondergang), zwemmen, goed eten en leuke mensen ontmoet. Yves en Marieke bedankt voor alle tips over China! Terug in Hanoi geen elektriciteit. Met 40 graden en zonder airco en zonder fan niet echt goed uit te houden. 's avonds met Bas biertje gedaan op het dak van het Sofitel; prachtig uitzicht over Hanoi.

De warmte kunnen we (met Bas) een beetje ontvluchten door naar Sapa te gaan. Het weer is hier een beetje bewolkt en regenachtig, met een heerlijke koele temperatuur. Onze gids is fantastisch; een meisje die denkt dat ze ongeveer 17 jaar oud is en lekker bijdehand is. Ze zette ons (tijdens onze trekking door de prachtige rijstvelden) meteen aan werk. Rijst planten en achter de waterbuffel om het land te ploegen. Zoals echte stadsmensen betaamt, bakten wij er niets van, maar konden we er erg om lachen. De etnische minderheden hier zijn erg leuk en mooi om te zien en twee keer mogen we optreden voor de Vietnamese TV (in totaal ruim 1,5 uur interviews en opnames). Verder nog voor een kennis (Rien en Cobien) voor Sinterklaas mogen spelen door namens hen een gevulde envelop te overhandigen aan een meisje dat in Sapa woont. Heel leuk om haar (Linh) te ontmoeten en haar (en Rien/Cobien) blij te maken en met hen te bellen.

China inkomen (via een minder bekende grensovergang) bleek een hele klus. 1 letter in mijn Chinese visum klopte niet wat een vertraging van 45 min opleverde aan de Vietnamese grenspost. In China zelf vonden ze het nodig om al onze visa stempels uit te pluizen. Alle data en landen moesten op elkaar worden aangesloten wat nog eens 1,5 uur duurde. Gelukkig was iedereen wel relaxed. Na een mooie busrit door de bergen komen we in Kunming. Nederland staat net 1-0 voor tegen Servie. De rest van wedstrijd kijken we in een cafe. Verder krijgen we maar weinig van het WK mee. Verder veel outdoorshops bezocht een mooie spulletjes gekocht. Het Stenen Woud is erg mooi, maar wel duur. Overal rijden trouwens in de stad elektrische brommertjes etc, waardoor het op straat veel stiller is dan in bijv Hanoi. Ook rijden we voor het eerst in maanden weer eens op een snelweg. Met het vliegtuig gaan we naar Chengdu. De Chinezen zijn net kleine kinderen die op schoolreisje gaan (onrustig, schreeuwen en dringen). De pandaberen waren wel aardig (behalve dan dat ze bijna allemaal sliepen) en het is interessant om hun leven/geschiedenis te kennen.

Vanuit Chendu gaan we ons avontuur in (Chinees) Tibet beginnen. Een week lang zitten we tussen de 3.000m - 4.000m. Het natuurpark Jiuzhaigou is erg mooi; prachtige bergen en tropisch gekleurde meren. Pinautomaat bleek toch niet te werken, dus geldproblemen. Na 8 uur proberen geld te regelen (bij banken, hotels en natuurpark) uiteindelijk alle dollars ingewisseld en entreegeld van toeristen met onze creditcard betaald (waarvan wij dan cash kregen). 's nachts spannende wedstrijd tegen Ivoorkust gekeken. We blijven natuurlijk wel Oranje supporten. Overigens spreekt ook hier vrijwel niemand Engels en zijn er nauwelijks Westerse toeristen. Een leuke (en soms irritante) ervaring om je dan te redden (qua eten, onderdak, vervoer etc). Verder zijn Chinezen erg goed in het in de weg/langzaam lopen en voordringen.


Na advies van Chinezen in dorpje gaan slapen. Door taxi afgezet bij hotelletje. Na betaling bleek het echt heel smerig te zijn en niets voor te stellen. Ze wilden alleen niet ons geld terugbetalen. Uiteindelijk met hulp van politie, iemand die vijf woorden Engels kon en veel omstanders ons geld teruggekregen. Volgende ochtend moesten we proberen een bus aan te houden die ons naar de volgende bestemming (Langmusi) moest leiden. Met niemand die Engels spreekt, mensen die elkaar tegenspreken over bustijden (en of de bus uberhaupt gaat) en een dorp dat toch wat groter is dan verwacht, blijkt het moeilijk te zijn de goede plek te vinden waar we de bus kunnen aanhouden. Eerst staan we aan de verkeerde kant en uiteindelijk heeft de bus ons ergens opgepikt (omdat iemand bij een tankstation had laten weten dat er 2 toeristen op zoek waren naar de bus).

De busrit gaat door prachtig glooiend grasland rond de 3.500m met overal yaks op de weg. De mensen zien er hier weer heel anders uit. Rode wangetjes, ouderwetse zonnebrillen, dikke traditionele Tibetaanse kleding en een beetje een Indiaans/Mongools uiterlijk. Volgende ochtend gaan we naar een plek waar ze sky burials houden. Dit is een traditionele manier van iemand begraven waarbij het lichaam in stukken wordt gesneden en wordt opgegeten door roofvogels. Er is die ochtend geen begrafenis, maar de weg naar de heillige plek is heel mysterieus. Bewolkt, regen, blaffende honden, rondzwervende botten, kleren op de grond, rondvliegende roofvogels, tibetaanse vlaggetjes etc. Met name de waakhonden en wilde honden zijn hier angstaanjagend. Het wordt dan ook zeer sterk afgeraden om zonder gids op stap te gaan. Het Tibetaanse klooster in Langmusi is ook erg mooi. De monniken zijn actief als we daar aankomen en hebben hun prachtige rode doeken en gele mutsen op.

In Langmusi hebben we een driedaagse paardentrektocht gedaan. Nadat AM haar angsten heeft overwonnen (je zit toch wel redelijk hoog op zo'n paard), gaan op we stap. We hebben veel lol, praten veel tegen onze paarden en genieten van het uitzicht: graslanden met yaks, schapen, paarden, roofvogels, marmotten, kikkervisjes en natuurlijk de nomaden met hun tenten. Hier staat alles in het teken van de yaks. We hebben op een yak gezeten, yak gemolken, in een yaktent geslapen (gemaakt van het haar van een yak), drinken yakmelk, eten yakboter, yakyoghurt en yakvlees etc. Wij zien er geweldig uit in onze traditionele kleding (die we vanwege de kou ook echt elke dag nodig hebben). Onze gids en gastgezinnen (we slapen en eten bij de nomaden) spreken werkelijk geen woord Engels en ons leuke contact blijft beperkt tot elkaar aankijken en glimlachen en naar onze Westerse spulletjes kijken. De tent blijkt 's nachts niet echt waterdicht en we worden gewekt door de regendruppels op mijn hoofd. In de tent wordt gekookt op gedroogde yakpoep. Door de wilde en waakhonden kunnen we overigens nergens zelf alleen rondlopen. Naar het toilet (de weide) doen we dan ook onder begeleiding. 's avonds drinken we dus niet teveel zodat we 's nachts niet naar de WC hoeven. Het is ook een geweldig gezicht hoe aan het einde van de dag al het vee bij elkaar wordt gedreven en wordt vastgemaakt aan lijnen. Bij terugkomst in Langmusi bleek de bus kapot, dus zijn we hier nog maar een middagje gebleven.

Dit was het weer voorlopig, reacties blijven we leuk vinden (hint plus iedereen bedankt hiervoor!!!),

Groetjes en kus,

Anne Marthe en Reinier

PS Foto's volgen een dezer dagen