Terug in Thailand

Ja hoor hier zijn we weer na een radiostilte. Ik had beloofd een stukje te schrijven, maar dan wel wanneer ik zin had om daar tijd voor te maken. En dat is nu, de kids zijn op school, en ik zit met een cappuccino in een heerlijk koel en modern warenhuis. Reinier is op dit moment aan het bouwen in de brandende zon. Tja, verschil moet er zijn;) We hebben een heerlijk plekje gevonden, maar eerst nog even een terugblik.

Bali, daar waren we gebleven. Zeker voor mij stond Bali in het teken van familie. Mijn ouders, mijn broer Gilles en zijn vriendin Wendy kwamen naar Bali en dat was genieten. Zo leuk om ze weer te zien, om ze weer samen met onze kinderen in de weer te zien en om Wendy goed te leren kennen. Dankzij mijn ouders een week lang niet afhankelijk van straatstalletjes, maar in leuke restaurantjes gegeten, avondjes met zn tweetjes op stap geweest en Reinier mag zichzelf officieel "surfdude" noemen na een driedaagse golfsurfcursus van ene D. Hasselhoff...Ook door Gilles en Wendy verwend met van alles waaronder heel veel aandacht voor de kids, kaas en drop uit NL. Voor de kaas zijn ze zelfs nog een uur omgereden omdat ze die in de koelkast van hun hotel vergeten waren, goed dat ze dat gedaan hebben want anders was ons ontvangst een stuk minder hartelijk geweest;) Met hen onder andere 's ochtends vroeg de zee op om (heel veel) dolfijnen te zien. Verder op Bali twee hele gave duiken gemaakt waarvan een tussen de manta's met een spanwijdte van zo'n twee meter, echt zeer indrukwekkend en spannend. Op dat zelfde eiland wemelt het van de zeewierplantages en hebben we heerlijk rondgetoerd op de brommer. Ook in de bergen bij Candikuning waar het wat koeler was, was het mooi en relaxed om te toeren. Je verlegt toch een beetje je grenzen (of heet dit aanpassen?) en, mits de weg goed is en rustig, toeren we dus geregeld met z'n viertjes op de brommer. Tenslotte hebben we nog een vulkaan beklommen, aardige wandeling, heel koud boven, maar mooi uitzicht op verschillende recente uitbarstingen.

Terug in Thailand voelt het bijna als thuiskomen. Thailand blijft toch echt favoriet. Altijd vers en lekker eten en de mensen zijn zo vriendelijk, behulpzaam en toegankelijk. De kinderen werden ook als vanouds verwelkomt, zelfs op het vliegveld al. Hoewel Reinier en ik het altijd heerlijk vonden in Bangkok, moeten we toegeven dat dat met kinderen toch echt wel heel anders voelt en begrijpen we dat mensen Bangkok zien als een vieze, drukke en warme stad waar je maar beter zo snel mogelijk weer weg moet gaan. Vanaf het vliegveld meteen een taxi door genomen naar Ayutthaya, voorheen de hoofdstad van Thailand. Je kon nog goed zien hoe hoog het water heeft gestaan enkele maanden daarvoor en de schade die dat heeft veroorzaakt. We zijn hier een dagje naar de dierentuin geweest en dat was bijzonder leuk. Zo hebben we bijvoorbeeld de nijlpaarden en giraffen mogen voeren. Verder werd het ons ook heel duidelijk dat we op zoek moesten gaan naar een plekje voor langere tijd, rust en regelmaat en andere mensen om ons heen. Mocht je het je nog niet afgevraagd hebben, ja, het is best heftig om 24 uur per dag, 7 dagen per week samen te zijn. Het goede nieuws is dat we dit plekje gevonden hebben. We zitten nu alweer ruim twee weken bij "New Life Foundation" (www.newlifethaifoundation.com) in Chiang Rai. Dit is in eerste instantie een plek voor mensen die afgekikt zijn van een verslaving of op een andere manier een wending in hun leven meemaken die om aandacht vraagt. "Mindfulness" is hier het sleutelwoord, helemaal van deze tijd dus;) yoga en mediteren, tai chi, stoombaden en pottenbakken zijn aan de orde van dag, maar gelukkig voor Reinier, ook basketballen, pingpongen, lekker eten etc. Reinier en ik zitten in het "bouwteam", earth building om precies te zijn, hele huizen worden gebouwd van natuurlijke materialen, interessant en een prima bezigheid. Er is hier een leuke groep vrijwilligers en we voelen ons heel welkom. Voor de kids is het een heerlijke plek, al zou je misschien anders vermoeden in eerste instantie. Ze gaan sinds deze week drie dagen per week naar de Montessorischool. Een geweldige school met toegewijde leerkrachten. Nu weet ik weer wat ik zo leuk vond aan dit soort onderwijs. De anderhalf jarigen (Bregje) persen zelf hun sinaassappelsap, snijden, persen, inschenken en opdrinken, oke met een klein beetje hulp. Luier? Helemaal niet nodig, gewoon naar de wc! Verheug me er nu alweer op ze zo op te halen en dan gezellig samen in de tuktuk terug naar "huis" te gaan en alle verhalen van Florine te horen. Gisteren vertelde ze dat ze al een beetje Engels spreekt wat absoluut waar is. Ik ga nog even wat foto's uitzoeken en dan dit bericht plaatsen.

Heel veel liefs,
Anne Marthe

www.amreinier.waabenjij.nu
skype: ampekelharing
tel: 0066839414927 en 0066904173436